کنوانسیونهای دریایی

قوانین ومقررات دریایی MARITIME LAW AND REGULATIONS



کنوانسیون های دریایی VISBY RULES AND PROTOCOL

 

مقررات لاهه با اینکه نسبت به شرایط ومندجات پیشین بارنامه های دریایی پیشرفت قابل ملاحظه ای را نشان میداد ولی در طی زمان و به دنبال تحولاتی که در اقتصاد جهان روی داده بود،به ویژه رواج حمل ونقل کانتینری اهمیت وکاربرد خود را به تدریج از دست می داد.از جمله نارسایی هایی که بروز نموده بود میأله محدوده مسئولیت معادل 100 لیره استرلینگ کلاً در ازاء هر بسته یا واحد بود که با تضعیف لیره و نوسانات نرخ ارزها بعد از جنگ دوم جهانی دیگر پاسخ گو نبود.این نارسایی ها موجب شد تا بعد از نشست ها ومذاکرات مقدماتی،سرانجام در سال 1968 مقررات مزبور مورد تجدید نظر و اصلاح قرار گرفته و تحت پروتکل بروکسل منجر به مقررات تجدید نظر شده به نام لاهه -ویزبی شود.

در مقررات جدید که با عضویت 19 کشور از سال 1977 به مرحله گذارده شد،مأخذ لیره به ـ/10 هزار فرانک پوان کاره افزایش یافت و حمل کننده مختار بود که مسئولیتی معادل  30 فرانک در ازاء هر کیلو کالای مورد حمل را بپذیرد.

باز هم تغییر وتحولات جهانی معیار اخیر را نیز از اعتبار انداخت و در سال 1979 پروتکل جدیدی با معیار (SDR) بر مقررات ویزبی افزوده شد وبه تبعیت از سیاست های صندوق بین المللی پول ـ/30 هزار فرانک پوان کاره به SDR2 در هرکیلو و 10 هزار فرانک به 666/67 SDR  (حق برداشت ویژه) SPECIAL DRAWING RIGHT برای هر بسته مبدل شد. اما بسیاری از کشورهایی ک مقررات قدیمی لاهه را امضاء کرده و به آن ملحق شده بودند ،بهر دلیل به مقررات ویزبی نپیوستند .بهمین دلیل مفاد غالب بارنامه های دریایی با شرایط و ضوابط مقررات لاهه مطابقت دارد.

طیف کاربرد این مقررات (لاهه) وسیعتر از تعداد کشورهایی است که به آن پیوسته بودند.یکی از جملات یا شرایط مندرج در ظهر بارنامه های دریایی با اشاره به لزوم انطباق قوانین دریایی ملی با مقررات اولیه لاهه تصریح میکند که مسئولیت ها و حق وحقوق حمل کننده تابع مقررات مصوب 1924 لاهه است. به عبارت دیگر مقررات پروتکل ویزبی فقط در مواردی کاربرد دارد که کالا از یک کشور ملحق شده باشد و به علت همین محدودیت بسیاری از کشورها هنوز از مقررات لاهه استفاده می کنند. قدمت مقررات لاهه و عدم انطباق آن با نیازهای جهان معاصر و حمل کانتینری سبب گردید که کنوانسیون جدیدی با نظارت unctad که از سازمانهای تابعه سازمان ملل برای توسعه وتجارت است مطرح و در سال 1378 در هامبورگ آلمان به تصویب شرکت کنندگان در کنفرانس مربوط برسد. این کنوانسیون که به « مقررات هامبورگ » مشهور است،با امضاء والحاق 20 کشور به آن از سال 1992 به مرحله اجرا درآمده است.

مقررات هامبورگ (Hambourg Rules) چه در طی نشست های مطالعاتی و مذاکراتی و چه در مدتی که در انتظار رسیدن کشورهای عضو (متعهد) به حد نصاب بود مورد بررسی واظهار نظر حقوقدانان وکارشناسان حمل ونقل دریایی قرار گرفته است.

طبق مقررات هامبورگ تعهدات حمل کننده به شرح زیر تعیین شده است :

  • 1- 825 SDR در ازاء هر بسته یا 2/5 SDR برای هر کیلو هرکدام بیشتر باشد.
  • 2-خسارت تأخیر 2/5 برابر کرایه حمل

متأسفانه مقررات هامبورگ ،علیرغم صراحت وشفافیت آن وتعدیل نارسایی های کنوانسیونهای قبلی -از هر لحاظ حقوق صاحبان کالا - با استقبال شرکت ها وکنفرانس های کشتیرانی مواجه نشد. ضمناً باید توجه داشت که در هیچ یک از دو کنوانسیون لاهه ولاهه-ویزبی برای خسارت تأخیر در تحویل رقمی منظور شده است.

 

 

 

gplus Twitter

درباره ما

  • شرکت حمل و نقل بین المللی و ترخیص کالا بهروش سریع به شماره ثبت 129345 دارای مجوز رسمی از وزارت راه و ترابری و گمرک ایران در سال 1376/1/17 تاسیس و فعالیت خود را در زمینه حمل و نقل بین المللی به صورت گسترده در اقسا نقاط جهان اعم از کشورهای اروپایی،آسیایی و آفریقایی زیر نظر انجمن شرکتهای حمل و نقل بین المللی ایران و انجمن جهانی IRU آغاز نمود.