بهروش سریع

ماده 52

قانون امور دریایی ایران

ماده 52 -(تعاریف) :

1-متصدی باربری:متصدی باربری بطور کلی به مالک یا اجاره کننده کشتی که با فرستنده بار قرارداد باربری منعقد کرده است اطلاق می شود.

2- قرارداد باربری : قرارداد باربری فقط قراردادی است که براساس بارنامه دریایی یا اسناد مشابه دیگری که برای حمل ونقل کالا از طریق دریا است منعقد شود ونیز هر بارنامه دریایی یا اسناد مشابه دیگری به اسناد قرارداد اجاره کشتی رابطه بین متصدی باربری ودارنده بارنامه یا سند مذکور را از زمان صدور تعیین نماید قرارداد بابری تلقی می گردد.

3- بار: بار شامل هرگونه محموله اعم از اموال واشیاء وهرکالای دیگری می باشد باستثناء حیوانات زنده وبارهایی که بر طبق قرارداد باربری باید روی عرشه کشتی حمل شود وعملاً هم بدین ترتیب حمل شده باشد.

4- کشتی: کشتی بهر وسیله ای اطلاق میشود که برای حمل بار در دریا بکار رود.

5- فرستنده بار: فذستنده بار شخصی است که با متصدی باربری تنظیم می نماید وبار را برای حمل به کشتی تحویل می دهد.

6- تحویل گیرنده: تحویل گیرنده شخصی است که به موجب بارنامه حق دریافت بار را دارد.

7-بارنامه دریایی: بارنامه دریایی سندی است که مشخصات کامل بار در آن قید وتوسط فرمانده کشتی یا کسی که از طرف او برای این منظور تعیین شده امضاء گردد وبه موجب آن تعهد شود بار توسط کشتی به مقصد حمل و به تحویل گیرنده داده شود.

بارنامه دریایی یا اسناد مشابه آن به منزله رسید دریافت بار استو

8- مدت حمل: از زمانی که بار در کشتی بارگیری شده تا زمانی که از کشتی تخله گردد مدت حمل محسوب میشود.

9- بارگیری وتخلیه :بارگیری بطور معمول از زمانی شروع می شود که چنگال جرثقیل باری را که فرستنده آماده بارگیری در کشتی از اسکله یا بارانداز یا وسایل باربری که بدین منظور مورد استفاده قرار گیرد گرفته وبلند نماید وتخلیه زمانی خاتمه می یابد که چنگال جرثقیل بار را در اسکله وبا بارانداز یا وسایل باربری که بدین منظور مورد استفاده قرار گرفته فرود آورد.