بهروش سریع

کدام قانون یا کنوانسیون

قوانین ومقررات دریایی MARITIME LAW AND REGULATIONS

کدام قانون یا کنوانسیون ? WHICH LAW OR CONVENTION

تعدادی از کشورها از دو رشته موازین قانونی متداخل پیروی می کنند که یکی قانون امور دریایی آنهاست و دیگری موازین حاکم بر اساس بارنامه وغالباً این مسأله مطرح است که این دو چگونه می توانند در کنار هم مورد عمل قرار گیرند.عجالتاً می توان این سئوال را به اختصار چنین پاسخ داد که :

• ضوابط ومعیارهای بارنامه در بین کشورهای حاکم است که مقررات لاهه ویزبی ویا صرفاً مقررات لاهه را پذیرفته اند.
  اگرچه مقررات لاهه-ویزبی متأخر به مقررات لاهه و نسبت به آن متضمن اصلاحاتی است ولی لازم است به تفاوت های اساسی این دو اشاره شود :
  
  1- در کنوانسیون اخیر (لاهه-ویزبی)مسئولیت دارنده کشتی به قبل از بارگیری محموله وبعد از تخلیه آن تسری داده شده است.
  
  2- محاسبه غرامت در مورد بسته های داخل کانتینر نیز مشخص شده است. سابقاً وبرحسب کنوانسیون لاهه یک کانتینر می توانست بدون توجه به تعداد بسته های محتوی آن یک بسته تلقی میشود. در حالیکه در مقررات لاهه ویزبی تعداد بسته های درون یک بارگنج ملاک است.

در ظهر بارنامه دریایی شرایط (مفاد) متعددی مندرج است که مهمترین آن شرط یا اصل حاکمیت قرارداد است .بعلاوه در مقررات مصوب 1924 لاهه نیز به اصلی که بعنوان اصل حاکم ،یا برتر  PARAMOUNT CLAUSE موسوم است ارجاع گردیده ومنظور از این شرط (اصل) بسیار حائز اهمیت اینست که بموجب آن وبه تبعیت از کنوانسیون و قوانین حاکم در قرارداد شرط یا شرایطی را مغایر با مفاد کنوانسیون های یاد شده که به ضرر مشتری باشد نمیتوان منظور ویا به آن استناد نمود.به عبارت دیگر هر شرطی مغایر با مفاد کنوانسیون یا قانون حاکم که به ضرر مشتری یا ذینفع کالا باشد،از درجه اعتبار ساقط است.

فرستنده به لحاظ ارائه اطلاعات مربوط به محموله که بایستی در بارنامه درج گردد،در قبال حمل کننده مسئول است وفرستنده ای که اطلاعات نادرست ویا ناقص در اختیار حمل کننده گذارده باشد.مسئول هر نوع ضرر وزیانی است که ازاین جهت متوجه کشتی یا صاحب کشتی شده باشد. این نکته به ویژه درمورد کالاهای خطرناک مصداق دارد.